Ustroń - Czantoria -> Barania Góra - Wisła

Sobota, 17 września 2011 · dodano: 18.09.2011 | Komentarze 9

Wyruszyłem z domu o 5:25 w ciemnościach. Na batmana udałem się pod komendę w Klimontowie gdzie czekał Tomek. Dalej zawrotnym tempem ruszyliśmy do Katowic Piotrowic przez Niwkę, Mysłowice, Giszowiec, lasem za stawem Janina (na tyle szybko jechaliśmy że musieliśmy grubo ponad 20 min czekać na pociąg). W pociągu było dwóch bikerów chwilę pogadaliśmy i dojechaliśmy do Ustronia Polany. Szukamy rycerskiej ścieżki. Chwilę pobłądziliśmy i znaleźliśmy. Na Połańcu zrzuciliśmy ubrania i dalsza jazda. Okazało się że trzeba było pchać rower po stoku narciarskim, Totalna masakra już ledwo, ledwo dawałem rade wepchnąć ten rower.


Tutaj przyszło nam się wspinać.

Na szczycie stoku znaleźliśmy odpowiedni (czarny) szlak i kolejny podjazd, którego nie udało mi się w całości pokonać na rowerze, Tomek troszkę więcej pchał bo nie miał jak się wpiąć. Teraz spore wypłaszczenie wzdłuż granicy Polsko-Czeskiej doprowadziło nas na Wielką Czantorie. Tam spotkaliśmy bikerów którzy jechali z nami pociągiem oni wjechali kolejką. Okazało się, że jeden z nich przy wysiadaniu z kolejki urwał łańcuch (haha wydawali się na jakiś pro'sów, ale później okazało się że to totalne nie ogary). Zjazd z Czantorii naprawdę boski dosyć stromy, kamienisty, ale dało się go w 100% pokonać na rowerze. Tomek zadziwiająco dobrze i szybko jechał jak na HT. Tutaj przerwa na podziwianie widoków oraz na chłodzenie hamulców.



Dalej zjazd okazał się bardziej hardcorowy. Mnie udało się zjechać Tomek niestety musiał miejscami prowadzić rower. Dalej zaczął się podjazd na Soszów przez Mały Soszów. Większość udało się podjechać, choć były miejsca gdzie trzeba było pchać. Dalsza droga sprawnie man poszła. Za Stożkiem pierwszy większy posiłek.


Widoki z miejsca naszego postoju.

Dalej mieliśmy w miarę równy szybki zjazd.



Następnie podjazd na Kyrkawicę. Nie pamiętam żebyśmy tam gdzieś pchali rowery (wszystko jechaliśmy czerwonym szlakiem). Było trochę korzeni i kamieni ale się udało Tomek też dawał radę.


Pamiątkowe zdjęcie naszych sprzętów przy wielkim kamieniu.

Dalej pojechaliśmy na Kiczory. Tutaj było prawie płasko, ale duże kamienie i korzenie utrudniały jazdę. Ja nie miałem problemów ale tomek tam zaliczył pierwszą i jedyną glebę, przeleciał przez kierownicę. Miał szczęście że upadł na miękkie sianko. Troszkę obdarł sobie palec i przygryzł wargę, więc prawie nic się nie stało. Na Kiczorach spotkaliśmy prawdziwych endurowców jak się okazało byli to Czesi. Dalej jechaliśmy czerwonym szlakiem. Tutaj był naprawdę ostry zjazd po kamcorach. Ja zjechałem prawie całość Tomek sprowadził, nie dawał rady z opanowaniem tyłu na kamcorach. Po tym zjeździe odbijał szlak w prawo. Posłuchaliśmy się i jechaliśmy dalej. Po przejechaniu pewnego odcinak nie pasował nam kierunek jazdy. Zaczęliśmy się wracać i znowu spotkaliśmy tych Czechów. Zapytaliśmy o drogę i wracamy dalej. Przy rozjeździe szlaków mapa w dłoń i okazało się, że dobrze jechaliśmy. Znowu mały podjazd i jazda po korzeniach. Zapytaliśmy po drodze piechurów i powiedzieli, że jedziemy dobrze. Dogoniliśmy Czechów( dziwnie na nas patrzyli). Jeden z nich się chyba zdenerwował i pokazał jak się jeździ, mało nas nie przejechał, ale naprawdę szybko jechał. Dalej było płasko, ale sporo błota i korzeni. Sprawnie dojechaliśmy do Kubalonki. Tutaj Tomek zakupił wodę, za którą słono przepłacił (za 0,5l zapłacił 3 zł, a w kiosku obok 1,5 l za 2 zł). Dalej postanowiliśmy podgonić rowerowym szlakiem. Dojechaliśmy do rezydencji prezydenta.



Tutaj mieliśmy długi asfaltowy zjazd. Gdy zjechaliśmy na sam dół okazało się, że pojechaliśmy rowerowym nie w te stronę. Szybka korekta na mapie i dalej czarnym szlakiem który nas doprowadził do czerwonego. Tutaj był pierwszy zakaz.



Rozpoczął się podjazd na Przysłop. Początek pchaliśmy, ale dalej dało się spokojnie jechać. Po drodze były jeszcze dwa zakazy. W ustronnym miejscu w Baranio Górskim Rezerwacje zjedliśmy porządny posiłek. Niestety dalej musieliśmy pchać. Tomek prowadził, a ja miejscami próbowałem jechać, ale na to samo wychodziło i bardziej męczyło. Dalej dało się jechać, ale było błoto i kłody rzucone na szlak po których nie za dobrze się jechało. Widoki prawie z Baraniej



Dotarliśmy na szczyt, widoki przepięknie,szczególnie z wieży widokowej.









Teraz zjazd niebieskim szlakiem do Wisły. Szybko się okazało, że to nie szlak dla rowerów typu HT. Ja zjechałem prawie wszystko, sprowadziłem tylko w miejscach gdzie bym przyhaczył korbą albo gdzie potoczek przecinał szlak oraz powalone drzewa. Tomek musiał prowadzić prawie cały czas. Dojechaliśmy do szutrówki postanowiliśmy nią jechać. Spytaliśmy rowerzystę, który jechał na leftim. Sam nie wiedział gdzie prowadzi ten szuter bo sam się wracał. Byliśmy zmuszeniu jechać dalej kamienistym niebieskim szlakiem. Próbowałem zjeżdżać, ale na belce położonej w poprzech ujechało mi przednie koło. Momentalnie wyskoczyłem z roweru i z lądowałem na nogi w miękkiej trawie. Rower upadł, ale nawet się nie porysował ( tutaj zaleta braku SPD inaczej ostro bym się poobdzierał, a tak nic tylko brudniejsze buty). Teraz jechaliśmy prawie cały czas błotem, za to brak kamieni. Tutaj przepiękny wodospad.



Dotarliśmy do asfaltu którym cały czas zjeżdżaliśmy do zapory na Jeziorze Czerniańskim.





Dalej cały czas z góry asfaltem do Wisły na spotkanie z Jackiem, Adamem i Szwagrem. Posiedzieliśmy godzinę i na pociąg do domu. Okazało się że od dzisiaj jest jakaś promocja że rower jedzie za free(dziwne bo rano płaciliśmy). Zgodnie z tradycją prawie przejechaliśmy nasz docelowy dworzec. W pośpiechu wysiedliśmy, już drzwi przytrzasnęły mi kierownice, ale udało się ją wyszarpać. Powrót tą samo drogą co przyjazd tylko w ciemnościach. Przed stawem Janina Tomek nieźle mnie wystraszył. Jechałem pierwszy i słyszę że coś się w krzakach rusza, ale ustało. Tomek mówi, że coś się intensywnie rusza, a po chwili głośno mówi, że to biegnie na nas, bez zastanowienia pełen gaz. W tych ciemnościach mało nie wpadłem w krzaki. Okazało się, że goniła nas wyobraźnia Tomka. Dalej beż przygód wróciliśmy do domów.

Wyprawę uznaje za bardzo, bardzo udaną. Miałem okazje pod szlifować technikę zjazdu po kamieniach oraz sprawdzić rower w takich warunkach. Zadziwiająco szybko udało nam się to objechać.